Evrensel

Her yenilgi insanı güçlendiriyor.
Yenilgi yazarken yenilgiden kastımızın ne olduğu önemli tabii.
Hayal ettiğimiz şeylere ulaşamamak mıdır yenilgi daha farklı bir şeyi mi ?
Yalnızlık da olabilir belki.
Kalabalığa yenilmişizdir.
Bilmiyorum.
Bildiğim tek şey her seferinde daha güçlü kalkıyorum ayağa.
Her seferinde etrafımda kalkmam için elini uzatan insanların azaldığını bile bile. Hatta; bir süre sonra kimsenin olmayacağını bilerek.
Nefret etmedim ben hiç kimseden. Ne beni bırakanlardan, ne vazgeçenlerden, ne anlamayanlardan..
Ağladım sadece, sonra da gülümsedim.
Eğer yaşamasaydım öğrenemezdim yenilgiyi. Yenilgiyi bilmesem de gülemezdim.
İnsan bazen geçmişe bakıp acizliğine gülüyor gerçekten. Ben çok yapıyorum bunu bu ara.
Aşk, arkadaşlık daha birçok şey.
Evrensel acılar ve mutluluklardır bunlar.
Bana aşktan canı yanmayan, can dostum dediği insandan darbe yemeyen tek bir insan gösterin.
Gösteremezsiniz.
Ya darbeyi yemişsiznizdir ya da vurmuşsuzdur.Yani bu konudan illa ki bir pay almışsınızdır.
O yüzden söylüyorum işte.
O anları hissederken insan bir tek kendi hissediyor sanıyor ya..
Gülüyorum işte.
Evrensel yahu bunlar. Evrensel !